രാഷ്ട്രീയ- സാമൂഹിക- ഭാഷാ രംഗത്ത്:

ശാസ്ത്രീയമായി അഭ്യസിച്ച് കൃഷിയിലേർപ്പെട്ട ആദ്യത്തെ മലബാറി ജന്മിയാണ് കുഞ്ഞിരാമൻ നായനാർ.  വടക്കേ മലബാർ പ്രദേശത്ത് 2000 ഏക്രയോളം സ്വത്തുണ്ടായിരുന്ന, വലിയൊരു കൂട്ടുക്കുടുംബത്തിലെ കാരണവരായിരുന്ന നായനാർ എന്ന ജന്മി, ജന്മിത്വത്തിലെ അധികാര ഗർവുകളെയും ചൂഷണ വ്യവസ്ഥിതികളെയും നേരിട്ടും തന്റെ ലേഖനങ്ങളിലൂടെയും മറ്റും രൂക്ഷമായി എതിർത്തിരുന്നു. 1911 മേയ് 11നു തിരുവല്ലയിൽ നടന്ന കേരള ജൻമിസഭാ സമ്മേളനത്തിൽ, കുടിയാന്മാരെ കുടുംബാംഗങ്ങളെപ്പോലെ കരുതണമെന്ന് ഉദ്‌ഘോഷിക്കുകയുണ്ടായി.

മലബാർ- ദക്ഷിണ കർണ്ണാടക ജന്മിമാരുടെ പ്രതിനിധിയായി, കൊല്ലങ്കോട്ട് വസുദേവ രാജാവിനെ തോൽപിച്ചു കൊണ്ട്, മദിരാശി നിയമസഭയിൽ അംഗമായി.  കാസർഗോഡ് താലൂക്കിനെ മലബാറിലേയ്ക്കു കൂട്ടിചേർക്കുന്നതിനു മദ്രാ‍സ് നിയമ നിർമ്മാണസഭയിൽ 1913ൽ പ്രമേയം കൊണ്ടുവന്നു. കർണ്ണാടക അംഗങ്ങളുടെ ശക്തമായ എതിർപ്പുമൂലം അന്നത് അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടില്ല.

അതുപോലെ, സ്ത്രീകളുടെ ഭൗതിക ജീവിത സാഹചര്യങ്ങളുടെ പുരോഗതിയ്ക്കുവേണ്ടിയും അദ്ദേഹം പ്രയത്നിക്കുകയുണ്ടായി. സ്ത്രീ വിദ്യാഭ്യാസത്തിന്റെ ആവശ്യകതയെക്കുറിച്ച് ധാരാളം ലേഖനങ്ങൾ എഴുതി. പെണ്‍മക്കളെ കോണ്‍വെന്റിലയച്ച് പഠിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. പഠിച്ചാല്‍ മാത്രം പോരാ അവരെ ജോലിക്കും വിടണമെന്നു ശക്തിയുക്തം വാദിച്ചു. സ്ത്രീകളുടെ വിദ്യാഭ്യാസം, സർക്കാർ ജോലി എന്നിവയ്‌ക്കുവേണ്ടി കേരള ജന്മിസഭയിലും മദ്രാസ് നിയമസഭയിലും മറ്റും അദ്ദേഹം ശബ്ദമുയർത്തുകയുണ്ടായി.

വിദേശത്തു പഠിക്കുന്ന ഇന്ത്യൻ വിദ്യാർഥികളുടെ ക്ഷേമത്തിനുവേണ്ടിയും പ്രവർത്തിക്കുകയുണ്ടായി. മലബാര്‍ ഡിസ്‌ട്രിക്‌ട് ബോര്‍ഡ്‌, കോയമ്പത്തൂർ കൃഷി വിദ്യാശാല, ഇന്ത്യൻ ഉപദേശക സമിതി എന്നിവിടങ്ങളിൽ അംഗമായിരുന്നു. കൃഷിക്കുപുറമെ, ഓട് നിർമ്മാണം, നെയ്ത്ത് തുടങ്ങിയ വ്യവസായങ്ങളിലും കുഞ്ഞിരാമൻ നായനാർക്ക് അവഗാഹമുണ്ടായിരുന്നു.

മാതൃഭാഷയായ മലയാളത്തിന്റെ നവീകരണത്തിനു വേണ്ടിയും അദ്ദേഹം പ്രവർത്തിക്കുകയുണ്ടായി. അതിനുവേണ്ടി അനവധി ലേഖനങ്ങൾ എഴുതി. പ്രസംഗങ്ങൾ ചെയ്തു. ‘വിദ്യാർത്ഥികളും മാതൃഭാഷയും’ എന്ന അദ്ദേഹത്തിന്റെ ലേഖനം മാതൃഭാഷയെ ബഹുമാനിക്കേണ്ടതിന്റെ ആവശ്യകത ഊന്നിപ്പറയുന്ന ഒന്നാണ്. ഭാഷാപോഷിണിയുടെ 1914 ആഗസ്റ്റ്- സെപ്തംബർ ലക്കത്തിൽ വന്ന ഈ ലേഖനം, മാതൃഭാഷയുടെ  ഗൗരവപരമായ പഠനത്തിന്റെയും വളർച്ചയുടെയും ആവശ്യകതയെകുറിച്ച് അന്നദ്ദേഹം പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങൾ ഇന്നും പ്രസക്തമാണെന്നതിന്റെ സാക്ഷ്യമായി നിലകൊള്ളുന്നു.