ഏതാനും വർഷങ്ങൾക്കു മുൻപ്, മധ്യബംഗാളിലെ ഒരു നദിയുടെ തീരത്തു സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന ഒരു ഗ്രാമപ്രദേശത്തു ഞാൻ താമസിച്ചിരുന്നു. ആ നഗരത്തിന്റെ പേര് ഇവിടെ എഴുതേണ്ടതില്ല. അവിടെ നിന്ന് ഏകദേശം ഒരു മൈൽ അകലെ, തദ്ദേശീയ ക്രിസ്ത്യാനികളുടെ ഒരു ഗ്രാമമുണ്ട്; ഈ ഗ്രാമത്തിൽ താമസിച്ചിരുന്ന സഹോദരീസഹോദരന്മാരുമായി ഞാൻ നടത്തിയ സന്തോഷകരമായ സംവാദവും മതപരമായ സംഭാഷണവും ഇന്നും ഞാൻ ഓർക്കുന്നു, അതിന് എന്റെ സ്വർഗ്ഗസ്ഥനായ പിതാവിന് ഞാൻ നന്ദി പറയുന്നു; കാരണം ആ സമയത്ത്, അവരെ കാണുകയും കേൾക്കുകയും ചെയ്തതിലൂടെ എന്റെ വിശ്വാസം ശക്തിപ്പെട്ടു, ക്രിസ്തുവിന്റെ ശിഷ്യന്മാർ എന്തുചെയ്യണമെന്ന് ഞാൻ മുമ്പത്തേക്കാൾ നന്നായി പഠിച്ചു.

മതഗ്രന്ഥങ്ങൾ വായിക്കുമ്പോൾ, പുരാതന നീതിമാന്മാരുടെ സ്വഭാവം വിവരിച്ചുകൊണ്ട് ദൈവം തന്റെ ജനത്തെ ഒരു പ്രത്യേക രീതിയിൽ പഠിപ്പിക്കുന്നതായി നമുക്ക് കാണാൻ കഴിയും, അങ്ങനെ അവർ ആ നീതിമാന്മാരെ മാതൃകകളായി കണക്കാക്കുകയും അവരെപ്പോലെ നീതിമാന്മാരാകാൻ ശ്രമിക്കുകയും ചെയ്യും. ഇത് അറിഞ്ഞുകൊണ്ട്, ആ ക്രിസ്ത്യാനികളുടെ സ്വഭാവത്തെക്കുറിച്ച് ഞാൻ കുറച്ച് എഴുതിയാൽ, ദൈവത്തിന്റെ അനുഗ്രഹത്താൽ, ബംഗാളിലെ സഹോദരിമാർക്ക് അത് വായിക്കാനും ആത്മീയ നേട്ടവും സംതൃപ്തിയും നേടാനും കഴിയുമെന്ന് ഞാൻ കരുതി. ഈ ഉദ്ദേശ്യത്തോടെയാണ് ഞാൻ ഈ ചെറിയ പുസ്തകം എഴുതുന്നത്.

എന്റെ കുടുംബത്തോടൊപ്പം ആ ഗ്രാമത്തിൽ എത്തിയ ഉടനെ ഞാൻ ആദ്യം പോയത്, അവിടെ താമസിച്ചിരുന്ന മിഷണറിയെ കാണാൻ ആയിരുന്നു. പല കാര്യങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള ഏതാനും സംഭാഷണങ്ങൾക്കു ശേഷം, ഞാൻ അദ്ദേഹത്തോട് പറഞ്ഞു,
“സർ, ഞാൻ ഈ നഗരത്തിൽ പുതിയ ആളാണ്, ഇവിടെ ആരെയും എനിക്കറിയില്ല. ദയവായി എന്നോടു പറയൂ, നിങ്ങളുടെ അഭിപ്രായത്തിൽ, മതപരമായ കാര്യങ്ങൾക്കായി ഏതുതരം സ്ത്രീകളെയും പുരുഷന്മാരെയുമാണ് പങ്കെടുപ്പിക്കേണ്ടതെന്ന്, അത്തരം ആളുകളുമായി സൗഹൃദം സ്ഥാപിക്കാൻ ഞാൻ ശ്രമിക്കാം.”

“ഇവിടെയുള്ളവരുമായി ഇടപഴകുവാൻ എനിക്ക് അധികം ആഗ്രഹമില്ല.”
മിഷനറി പറഞ്ഞു. മിഷനറി തുടർന്നു പറഞ്ഞു,
“ഇവിടെയുള്ള ഇംഗ്ലീഷുകാരിൽ, രണ്ടോ മൂന്നോ പേർ മാത്രമേ ദൈവത്തെ ഭയപ്പെടുകയും അവന്റെ കൽപ്പനകൾ പാലിക്കുകയും ചെയ്യുന്നുള്ളൂ. ബാക്കിയുള്ളവരെല്ലാം ലൗകിക കാര്യങ്ങളിലും വിവിധതരം വിനോദങ്ങളിലും മുഴുകിയിരിക്കുന്നു; എന്നാൽ അയൽപക്കത്തുള്ള ബംഗാളി ക്രിസ്ത്യൻ ഗ്രാമത്തിൽ, അത്തരം ചില മതവിശ്വാസികളുണ്ട്. അവർ ബഹുമാനിക്കുന്നത്, ക്രിസ്തുവിന്റെ സഭയുടെ അലങ്കാരങ്ങളാണെന്ന് എനിക്ക് ശരിക്കും പറയാൻ കഴിയും.”

ഇത് കേട്ടപ്പോൾ, ഒരു അവസരം ലഭിച്ചാലുടൻ, ആ ഗ്രാമത്തിലുള്ളവരെകുറിച്ച് നിരവധി അന്വേഷണങ്ങൾ നടത്തുവാനും അവരുമായി പരിചയം സ്ഥാപിക്കുവാൻ അങ്ങോട്ടു പോകണമെന്നും ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു.

അടുത്ത ദിവസം, കൂട്ടായ്മക്കവർച്ചക്കാരുടെ സംഘത്തെകുറിച്ച് അന്വേഷിക്കാൻ, വീട് വിട്ട്, ജില്ലയുടെ ഉൾപ്രദേശങ്ങളിലേക്ക് എന്റെ ഭർത്താവിനു പോകേണ്ടതായി വന്നു. അങ്ങനെ, വൈകുന്നേരം വളരെ ഏകാന്തത അനുഭവപ്പെട്ട ഞാൻ ക്രിസ്ത്യൻ ഗ്രാമത്തിൽ പോയി അവിടെയുള്ളവരോടു സ്വയം പരിചയപ്പെടുത്താനും അവരുമായി സംസാരിക്കാനും തീരുമാനിച്ചു.

വീട്ടിൽ നിന്ന് ഒരു മൈൽ അകലെയാണ് ഗ്രാമം. വൈകുന്നേരത്തെ കാലാവസ്ഥ വളരെ നല്ലതായിരുന്നെങ്കിലും തണുത്ത കാറ്റ് വീശുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അതുകൊണ്ട്, വണ്ടിയെടുക്കാതെ, ഒരു *വില്ലാശിപായിയെയുംകൂട്ടി കാൽനടയായി പുറപ്പെട്ടു.

ഗ്രാമത്തിലേക്ക് കടന്നപ്പോൾ ആദ്യം കണ്ടത്, പായകൾകൊണ്ടു മേഞ്ഞിരിക്കുന്ന നാലോ അഞ്ചോ വീടുകളാണ്. അവയുടെ മുറ്റങ്ങൾ വൃത്തിഹീനമായിരുന്നു. മുറ്റങ്ങളിൽ, നഗ്നരായ കുട്ടികൾ ചെളിയും പൊടിയും കൊണ്ട് ഓരോ രൂപങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കി ആനന്ദിച്ചിരുന്നു. ഈ വീടുകൾ ക്രിസ്ത്യാനികളുടെ വാസസ്ഥലങ്ങളാണെന്നതിന്റെ യാതൊരു അടയാളവും എനിക്കു കാണാൻ കഴിഞ്ഞില്ല; അവ ഹിന്ദുക്കളുടെ വീടുകളേക്കാൾ വൃത്തിയും വെടിപ്പുമുള്ളവയായിരുന്നു. അതിനാൽ ഞാൻ അവിടെയൊന്നും കയറാതെ, അവയെ കടന്നുപോയി.

കുറച്ചു ദൂരം പോയപ്പോൾ, വളരെ വൃത്തിയുള്ളതും വൃത്തിയായി ടൈൽ ചെയ്തതുമായ ഒരു വീട് കണ്ടു. എനിക്കു സന്തോഷം തോന്നി. ആ വീട്ടിലെ ആളുകൾക്ക് എന്നെ പരിചയപ്പെടുത്താനുള്ള നല്ലൊരു അവസരവും ലഭിച്ചു. ആ വീടിന് മുന്നിൽ, ഒരു മരക്കൊമ്പിൽ തൂങ്ങിക്കിടന്നിരുന്ന ഒരു ഇരുമ്പുകോലിൽ ഒരു പച്ചതത്തയെ ചങ്ങലകൊണ്ട് ബന്ധിച്ചിരിക്കുന്നതും കാക്കകൾ അതിനെ കൊത്തിവലിക്കുന്നതും ഞാൻ കണ്ടു.

ഇതു കണ്ടയുടനെ, ഇരുമ്പുകോലോടെ അതിനെ എടുത്ത് ആ വീടിന്റെ മുറ്റത്തേയ്ക്കു ചെന്നു. ഞാൻ വരുന്ന ശബ്ദം കേട്ട് ഒരു മധ്യവയസ്കയായ സ്ത്രീ പുറത്തേക്ക് വന്നു. അവളുടെ മുടി നന്നായി കെട്ടിയിരുന്നു, സാരി വളരെ വൃത്തിയുള്ളതായിരുന്നു. അവളുടെ പക്ഷിയാണോ അതെന്നു ഞാൻ ചോദിച്ചു; കാക്കകൾ അതിനെ വളരെയധികം ഉപദ്രവിക്കുന്നുവെന്നും അതുകൊണ്ടാണ് അതിനെ എടുത്തുകൊണ്ടുവന്നതെന്നും പറഞ്ഞു.

ആ സ്ത്രീ മറുപടി പറഞ്ഞു,
“നിങ്ങൾ വളരെ ദയയുള്ളവളാണ്, മാഡം; തീർച്ചയായും അതെന്റെ പക്ഷിയാണ്; എന്റെ മകൻ അതിനെ പുറത്തു വെച്ചിരുന്നതു മറന്നുപോയി.”
പിന്നെ അവൾ കൈകൊണ്ട് അലങ്കോലമായ തത്തയുടെ തൂവലുകളെ മിനുസപ്പെടുത്തി. തത്തയ്ക്ക് അതിന്റെ യജമാനത്തിയെ നന്നായി അറിയാമെന്ന് എനിക്കു മനസിലായി. കാരണം, അവളെ കൊത്തുന്നതിനുപകരം, അവളുടെ വസ്ത്രങ്ങളിൽ കൂടുകൂട്ടാൻ ശ്രമിക്കുന്നതാണു ഞാൻ കണ്ടത്.

പിന്നെ, എനിക്കു നേരെ തിരിഞ്ഞ് അവൾ ചോദിച്ചു,
“മാഡം, നിങ്ങൾ ഞങ്ങളുടെ വീട്ടിൽ എന്താണ് കാണാൻ വന്നത്? മിഷനറിയുടെ ഭാര്യയല്ലാതെ മറ്റൊരു സ്ത്രീയും ഇവിടെ വരാറില്ല.”

ഞാൻ പറഞ്ഞു,
“അത് വളരെ ദയനീയമാണ്. കാരണം, ബംഗാളി ക്രിസ്ത്യാനികൾക്ക് പ്രയോജനം ചെയ്യാൻ ശ്രമിക്കേണ്ടത് യൂറോപ്യന്മാരുടെ കടമയാണ്. കഴിഞ്ഞ മാസം, മാമ്പഴത്തോട്ടത്തിലെ വലിയ രണ്ട് നില വീട് വാടകയ്‌ക്കെടുത്ത പുതിയ മജിസ്‌ട്രേറ്റിന്റെ ഭാര്യയാണു ഞാൻ. നിങ്ങളുടെ മിഷനറിയിൽ നിന്ന് ഈ ക്രിസ്ത്യൻ ഗ്രാമത്തെക്കുറിച്ച് ഞാൻ ഇന്നലെ കേട്ടു, ഇന്നു നിങ്ങളെ കാണാൻ വന്നിരിക്കുന്നു.”

“ഞാൻ കരുതുന്നു,” അവൾ പറഞ്ഞു,
“നിങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ വണ്ടിയിലാണ് വന്നതെന്ന്.”

“അല്ല,” ഞാൻ പറഞ്ഞു,
“നദിയുടെ തണുത്ത കാറ്റുകൊള്ളാൻ ആഗ്രഹിച്ച്, ശിപായിയെയും കൂട്ടി നടന്നാണു വന്നത്. പക്ഷേ, നിങ്ങളുടെ ഗ്രാമം ഇത്രയും അകലെയാണെന്ന് എനിക്കറിയില്ലായിരുന്നു. നീണ്ട നടത്തത്തിൽ ഞാൻ വളരെ ക്ഷീണിതയാണ്. എനിക്ക് ഒരു ഇരിപ്പിടം തരാൻ കഴിയുമെങ്കിൽ, എനിക്കു കുറച്ചുനേരം ഇരുന്നു വിശ്രമിക്കാം.

ഇതു കേട്ട് അവൾ വേഗം വീടിനുള്ളിൽ പോയി ഒരു പഴയ കസേര കൊണ്ടുവന്നു. ഈ കസേര ഉന്നത റാങ്കിലുള്ള ആളുകൾക്കു മാത്രമായി മാറ്റിവെച്ചിരിക്കുകയാണെന്നു തോന്നി. കാരണം, അതിൽ കുറച്ച് പൊടി ഉണ്ടായിരുന്നു. ഒരു നിമിഷം കൊണ്ട് അവൾ തന്റെ വസത്രത്തിന്റെ കീഴ്ഭാഗം കൊണ്ട് അതിലെ പൊടി മുഴുവൻ തുടച്ചു മാറ്റി. എന്നിട്ട്, വളരെ മാന്യമായി എന്നോട് പറഞ്ഞു,
“മാഡം, നിങ്ങൾക്ക് ഇതിൽ ഇരുന്നു വിശ്രമിക്കുന്നതിൽ സന്തോഷമുണ്ടാകുമല്ലോ? ആദ്യമേ നിങ്ങൾക്ക് ഒരു കസേരയിട്ടു തരേണ്ടതായിരുന്നു. പക്ഷേ, ഒരു മജിസ്ട്രേറ്റിന്റെ വീട്ടിലെ സ്ത്രീ ഇത്രയും ദരിദ്രയായ ഒരാളുടെ വീട്ടിൽ ഇരിക്കുമെന്നു കരുതിയില്ല. അതുകൊണ്ടാണു മുൻപേ പറയാതിരുന്നത്.”

പിന്നെ, ഞാനാ കസേര പൂമുഖത്തേക്ക് കൊണ്ടുപോയി ഇട്ട്, അതിൽ ഇരുന്നു. ആസമയം, വീടിനുള്ളിൽ കുഞ്ഞ് ഉണർന്നു കരഞ്ഞു. അവൾ അവനെ കൊണ്ടുവരാൻ പോയപ്പോൾ, ഞാൻ കുറച്ചു നേരം ഒറ്റയ്ക്കിരുന്നു. അപ്പോൾ, അവരുടെ മുറ്റത്ത് എന്തൊക്കെയാണ് ഉള്ളതെന്നു കാണാൻ കഴിഞ്ഞു.

പുതിയ പായകൾകൊണ്ടും പുതിയ മുളകൾകൊണ്ടും വേലി കെട്ടിയിരുന്നു. അതിൽ ചുരയ്ക്കയുടെ ചെടി പടർത്തിയിട്ടുണ്ട്. മുറ്റത്തിന്റെ ഒരു വശത്ത് ഒരു പശുത്തൊഴുത്തുണ്ട്. അതിൽ, ഒരു പശുവും കിടാവും നിശബ്ദമായി അയവിറക്കുന്നതു കണ്ടു. പശുത്തൊഴുത്തിന്റെ മേൽക്കൂരയിൽ ധാരാളം പാകമായ ചുരയ്ക്കകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. മുറ്റത്തിന്റെ മറുവശത്ത് ഒരു പാചക മുറിയാണ്; അതിന്റെ വാതിൽ തുറന്നിരിക്കുമ്പോൾ, നല്ല തിളക്കമുള്ള മൂന്നോ നാലോ പാചക കലങ്ങളും കുടങ്ങളും കാണാൻ കഴിഞ്ഞു.

വൃത്തിയുള്ള കുറച്ചു കല്ലുകളും ഒരുമിച്ചു കൂട്ടിയിട്ടിരുന്നു. മുറ്റം മനോഹരമായി വൃത്തിയുള്ളതായിരുന്നു. മിക്കവാറും, ഓരോ വീടുകളിലെയും പോലെ, ഇവിടെ മാലിന്യക്കൂമ്പാരങ്ങൾ ഒന്നും കണ്ടില്ല. എല്ലാം ഒരുപോലെ വൃത്തിയായി കിടക്കുന്നു.

പൂമുഖത്തിനു മുന്നിൽ, വീടിന്റെ മേൽക്കൂരയ്ക്കു താഴെ, ചട്ടിയിൽ വളരുന്ന പത്തോ പന്ത്രണ്ടോ ചെടികൾ. അവയിൽ മൂന്നോ നാലോ ഔഷധ സസ്യങ്ങളായിരുന്നു. ബാക്കിയുള്ളവ *ഗ്യാന്ദ, തുളസി, ഗന്ധരാജ് മുതലായവയായിരുന്നു. മൊട്ടുകളും പൂക്കളും കൊണ്ടു നിറഞ്ഞ വളരെ മനോഹരമായ ഒരു ചൈനീസ് റോസ് ചെടി അക്കൂട്ടത്തിലുണ്ടായിരുന്നു.

ഇതെല്ലാം ഞാൻ കണ്ടിരിക്കുപ്പോഴേക്കും, വീട്ടിലെ യജമാനത്തി, അവൾ വീണ്ടും പുറത്തുവന്ന് എന്റെ കസേരയുടെ അരികിൽ നിന്നു. അവളോടു ഞാൻ ഇരിക്കാൻ പറഞ്ഞു. അവൾ വാതിലിന്റെ പടിയിൽ ഇരുന്ന്, കുട്ടിക്കു മുലയൂട്ടാൻ തുടങ്ങി. ഞാൻ കരുതിയതുപോലെ, ഏകദേശം ഒരു വയസ്സ് പ്രായമുള്ള, സുന്ദരനായ ആൺകുട്ടിയായിരുന്നു അത്. കുട്ടിയെ ഒരു കമ്പിളിയുടുപ്പ് ഉടുപ്പിച്ചിരുന്നു. അമ്മയും ‘കോർത്ത’ എന്ന ഒരുതരം ഉടുപ്പ് ധരിച്ചിരുന്നു. എല്ലാ ക്രിസ്ത്യൻ സ്ത്രീകളും ഈ രീതിയിലുള്ള വസ്ത്രം ധരിച്ചാൽ നന്നായിരിക്കുമെന്ന് എനിക്കു തോന്നി. ഒരു കോർട്ടയ്ക്കുള്ള തുണിയ്ക്ക് രണ്ട് അണ വിലവരും. അവർ അൽപ്പം തൊഴിൽ വൈദഗ്ദ്ധ്യം നേടിയാൽ അതു വലിയ തുകയല്ല, വീട്ടിൽ തന്നെ എളുപ്പത്തിൽ നെയ്യാവുന്നതാണ് അത്.

ഞാൻ അവളോടു സംസാരിക്കാൻ തുടങ്ങി; അവളുടെ പേര്, ഭർത്താവിന്റെ ജോലി, അവൾക്കെത്ര കുട്ടികൾ എന്നൊക്കെ ചോദിച്ചു.

അവളുടെ ഭർത്താവ് ഒരു മിഷനറിയുടെ ജോലിക്കാരനാണെന്നും മിഷനറി സ്കൂളിന്റെ ചെലവുകൾക്കായി മാന്യന്മായ ജനങ്ങൾ നല്കുന്ന വരിപണം വേഗത്തിൽ ലഭിക്കാനായി അവർക്കുള്ള കത്തുകൾ നേരിട്ടു കൊണ്ടുപോയി കൊടുക്കുന്നതും മിഷനറിയ്ക്കുവേണ്ട വസ്തുക്കൾ വാങ്ങാൻ കൽക്കട്ടയിലേക്കു പോകുന്നതും മറ്റുമാണ് അദ്ദേഹത്തിനു പ്രധാന പണിയെന്നും അവളുടെ പേര് ഫുൽമാനി എന്നാണെന്നും അവൾക്കു രണ്ട് ആൺമക്കളും രണ്ട് പെൺമക്കളുമുണ്ടെന്നും അവൾ എന്നോടു പറഞ്ഞു.

ഫുൽമാനി കൂടുതൽ പറയുവാൻ തുടങ്ങുകയായിരുന്നു. പക്ഷേ, അപ്പോഴേക്കും, പുറത്തെ വാതിൽ തള്ളിത്തുറന്ന്, മറ്റൊരു സ്ത്രീ ദേഷ്യത്തോടെ അകത്തേക്കു വന്നു.

*************************

* വില്ലാശിപായി= വീട്ടിലെ സഹായി

* ഗ്യാന്ദ= മറിഗോൾഡ്(Tagetes ഇനം)

തുടരും…