മഞ്ഞക്കൊന്നപ്പൂക്കുല ചേലിൽ
തങ്കക്കിണിപോലാകും
മേടവിഷു പൂവേ നീ കണ്ണനു
മാറിൽ ചേർന്നുതിളങ്ങുന്നു.

പൂവല്ലാ നീ പൂന്തുകിൽപുലരി-
ത്താലത്തിൽ തനിമഞ്ഞപ്പ-
ട്ടായത്തിൽ കനലാവിചുടു-
മണ്ണാവിപ്പൂവ് പിറക്കുന്നു.

ഉണ്ണിമുകുന്ദനെ ഒരുപാടിഷ്ടം
വന്നൊരു പട്ടിണിയില്ലത്തെ
ബ്രാഹ്മണബാലൻ ബാധാശൂലക-
ളാടിമെലിഞ്ഞൊരു ബലിരൂപം!

അച്ഛൻ പോയി അമ്മയരക്ഷിത
ദുഗ്ധം പേറിയ വിധിരൂപം!
എന്നും രാവിലെ തിരിവച്ചുണ്ണി-
ക്കണനെ നോക്കിയറിയിക്കും
”കണ്ണാ നിന്നെയെനിക്കും കാണണ-
മെന്നോടൊപ്പം കളിച്ചീടാൻ
കാട്ടിൽ പച്ചിലമേട്ടിൽ മാമ്പഴ-
മുണ്ടുകളിച്ചു രസിക്കില്ലേ?”
ആശ്രിതവല്സലനൊന്നു ചിരിച്ചൂ
ശ്രീത്വമണിഞ്ഞ മുഖമോടെ!

ഉണ്ണിക്കണ്ണനു വേറൊരു
ഉണ്ണിക്കണ്ണീരുണ്ടൊ സഹിക്കന്നു
‘കണ്ണാ’ എന്നു വിളിച്ചാ ബാലൻ
പുൽകിയ സൽപ്രിയ സ്നേഹത്തെ
തള്ളാതങ്ങിനെയെന്നുമണഞ്ഞൂ
കണ്ണൻ സ്നേഹിതനാണല്ലോ…

ഒരുനാളുണ്ണി കഴിച്ചില്ലൊന്നും
ഇല്ലം പട്ടിണിയായതിനാൽ
കദനത്തോടെ തിരക്കീ കണ്ണൻ
“എന്താ വേണ്ടത് ചൊന്നാലും”
“ഒന്നും വേണ്ട, ഇതുമതി നീയെൻ
ചങ്ങാതിക്കണിയാണല്ലൊ…”